Biberiye, Latincede deniz nemi anlamına gelen “Rosmarinus Officinalis” olarak adlandırılan ballıbabagiller familyasındandır. Adından da anlaşılacağı üzere özellikle denize kıyısı olan bölgelerde yetişmektedir. Kışın yapraklarını dökmeyen soluk mavi renkli çiçekleri olan çokyıllık bir bitkidir.
Biberiye’nin anavatanı Akdeniz ülkeleridir. Tüm Avrupa, Akdeniz ve de Ege denizi kıyılarında bol miktarda doğal koşullarda yetişebilen biberiyenin ülkemizdeki anavatanı Tarsus, İskenderiye ve Adana olarak bilinir.
Biberiye bir bitki familyası olmaktan çok daha fazlasıdır. Farklı aroması ve kokusuyla yemeklere ayrı bir lezzet katar. Hemen her türlü et yemeğini aromasıyla zenginleştirir. Ayrıca her çeşit çorbada, omlette, patates yemeğinde tadını özgürce sergiler. Biberiye ile zengin soslar hazırlamak, salatalara müthiş lezzet katmak mümkündür. O yiyeceklerde kullanıldığında sıradan bir baharattan çok daha fazlasıdır.
Son yıllarda adını sıklıkla duymamızla beraber Biberiye’nin kullanımı çok çok eski tarihlere kadar dayanır. Eski çağlardaki insanlar Biberiye’yi tütsü olarak kullanmışlardır. Tütsünün mayhoş kokusunun kötü ruhları uzak tuttuğuna inananlar evlerinden biberiyeyi hiç eksik etmiyorlarmış. Bir rivayete göre Hz. İsa bebekken bir biberiye çalılığının altında korunmuştur. Romalılar döneminde biberiye defin törenlerinin vazgeçilmezi olmuş. Tabutların biberiye dalları ile süslenmesi bir ritüel halini almıştır.
Biberiye bitkisinden; biberiye çayı, biberiye yağı, biberiye ispirtosu ve kolonyası gibi esanslar da üretilir.
Kurutulan yaprakları kaynatılarak biberiye çayı olarak tüketilebilir. Biberiye çayı günün hemen her saatinde tüketilmeye müsaittir. Bu çok yönlü ve içeriğinde zengin bileşimler barındıran bitkinin antiseptik özelliğinden dolayı ev hijyeninde kullanımı da yaygındır. Biberiyenin kaynatılarak hazırlanması ile elde edilen su banyo ve mutfakların temizliğinde kullanılabilir.
TR
